مهدي کوچک زاده در وبلاگ شخصي خود در نقل 5 جمله از مقام معظم رهبري نوشت:

1- "... ما الان برنامه‌ى پنجم را در پيش داريم. برنامه‌ى پنجم الزامات خيلى زيادى بر دوش همه گذاشته. البته وسط ميدان، طبعاً دولت است، که مجرى است؛ اما دستگاه قوه‌ى مقننه، دستگاه قوه‌ى قضائيه، دستگاه‌هاى جنبى‌اى که وجود دارند، اينها همه، هم مسئولند، هم مؤثرند. اگر بنا باشد که سر قدم به قدم کارها و حرفها بگوئيم حالا که اينجور شد، پس هيچى، همکارى نميکنيم، کار پيش نميرود. همکارى کنيد، کمک کنيد و براى آن کسى که در وسط ميدان اجراء قرار دارد، تسهيلات فراهم کنيد. البته مصالح را در نظر بگيريد، ليکن کمک کنيد که کار اجرائى بخوبى انجام بگيرد و پيش برود.بيانات در ديدار جمعى از مسئولان نظام جمهورى اسلامى" 16/1/89
2- "اجرا کار سختى است. کسانى از شماها خودشان مجرى بودند، وزير بودند، يا در بخشهاى مختلف اجرائى حضور داشتند؛ اجرا خيلى فاصله دارد با طراحى اجرا، با آن طرحى که بايد انسان تهيه کند تا اجرا شود. بنابراين بايد به واقعيتها توجه داشت. دولت، آن عنصر وسط گود است که ميخواهد کارها را انجام دهد. بايد ما کار دولت را تسهيل کنيم. بايد ما کار دولت را رعايت کنيم. درست است که دولت بايد به قانون عمل کند، اين هم درست است که مجلس بايد کارى کند که دولت بتواند به قانون عمل کند؛ والّا اگر فرض کنيم يک تکليفى بر دوش دولت گذاشتيم، اعتبارش را تصويب نکرديم؛ خوب، اين نميشود؛ اينها مشکلات دارد. يا فرض بفرمائيد دولت لايحه‌اى را به مجلس مى‌آورد - که دولت طبعاً با توجه به امکاناتش، با توجه به قدرت خودش، با توجه به موجودى کشور و زمينه‌هاى مساعد، اين لايحه را تنظيم کرده - بعد در مجلس تصرفاتى در اين لايحه ميشود که بکلى يک چيز ديگرى از آب در مى‌آيد. غالباً دولتى‌ها از اين جهت به ما گله ميکنند. بنده هم دستم در کار است. من، هم در دولت، هم در مجلس بوده‌ام؛ ميدانم چه جورى ميشود عمل کرد و چه جورى ميشود درستش کرد و چگونه ميشود يک جور ديگر عمل کرد. بايد به اين نکات توجه شود. بيانات در ديدار نمايندگان مجلس شوراى اسلامى"‌ 18/3/89
3- "عمده‌ى بار اداره‌ى مديريت کشور بر عهده‌ى قوه‌ى مجريه است و نظام بايد از قوه‌ى مجريه، از رئيس‌جمهور، از مسئولين و از وزرا، حمايت کند. امام هم حمايت ميکردند؛ بنده هم در دوره‌هاى گذشته هميشه حمايت ميکردم. منتها خب، اين خصوصياتى که عرض کرديم، موجب بشود که انسان گرمتر حمايت کند و در اين قدردانى و حمايت، دلگرمتر اقدام کند..." ديدار رئيس‌جمهوري و اعضاى هيئت دولت 02/06/1387
4- "دولت آن کسى است که توى ميدان است. من هم توى مجلس بودم، مثل شماها نماينده بودم، هم توى دولت بودم؛ هر دو حالت را من درک کردم. خوب، بله، نماينده متوقع است که من زحمت ميکشم، مى‌نشينم قانون ميگذارم، بايد به اين قانون عمل بشود؛ اين حرف درستى است، حرف حقى است؛ اما دولت هم حرف حقى دارد؛ دولت ميگويد من توى اين سنگلاخ، توى اين راه دشوار، توى اين سربالائىِ نفسگير، دارم با اين همه بار ميروم؛ يک جا گير ميکنم، کمکم کنيد؛ سختگيرى نکنيد. دولت، آن عنصر وسط ميدان است؛ وسط معرکه است. توى اين دسته‌جات سينه‌زنى عَلمهائى حمل ميشود - ظاهراً اينجاها به آن ميگويند عَلم يا علامت؛ ما در مشهد به آن ميگوئيم جريده، يعنى همين علامتهاى بزرگ - که گاهى ده شاخه، دوازده شاخه است و خيلى هم سنگين است. اين گردن‌کلفت‌هاى مشهد مأمور کشاندن اين جريده بودند؛ خيلى هم سخت بود. يادم هست اين جريده‌ها را توى بازار مى‌آوردند. يک جائى از بازار بود که يک قدرى وسيع‌تر هم بود؛ آنجا بايد اين را دور ميزدند و نمايش ميدادند و کارهائى ميکردند. اين يک نفرى که داشت جريده را حمل ميکرد، ده نفر، دوازده نفر از او پذيرائى ميکردند: يکى عرقش را پاک ميکرد، يکى آب توى دهنش ميکرد، يکى خداقوّت ميگفت، يکى گاهى شانه‌اش را مالش ميداد." 3/4/1388
5-"... بار سنگين اداره‌ى کشور، بر دوش ارگانهاى خدمتگزار و کارگزار است. مجلس و دستگاه قضايى، بخشى از اين بار را بر عهده دارند؛ اما معظم اين بار، بر دوش دولت است. اساسيترين بارها، بر دوش دولت است؛ لذا همه وظيفه دارند که از دولت حمايت بکنند. اين، يک توقع زياد نيست." 14/09/1369